.
José Saramago
1922-2010
1922-2010
Cerremos esta porta.
Devagar, devagar, as roupas caiam
Como de si mesmos se despiam deuses,
E nós o somos, por tão humanos sermos.
É quanto nos foi dado: nada.
Não digamos palavras, suspiremos apenas
Porque o tempo nos olha.
Alguém terá criado antes de ti o sol,
E a lua, e o cometa, o negro espaço,
As estrelas infinitas.
Se juntos, que faremos? O mundo seja,
Como um barco no mar, ou pão na mesa,
Ou rumoroso leito.
Não se afastou o tempo. Assiste e quer.
É já pergunta o seu olhar agudo
À primeira palavra que dizemos:
Tudo.
In Poesía completa, Alfaguara, pp. 636-637
4 comentaris:
És xulo que l'hagis posat en la seva llengua materna.
Que bonic , que poetic es el portugues.
Nao digamos palavras
...suspiremos apenas
porque o tempo nos olha.
Bon homenatge!
Admirat J.Saramago!
Publica un comentari a l'entrada